Özdemir Asaf

Bir cümleye bin anlam yükleyen,alışılagelmişin dışında kendine has üslubuyla anlamı süsleyen şair.

Halit Özdemir Arun 11 Haziran 1923'te Ankara'da doğmuş.Cumhuriyetle doğan şair 28 Ocak 1981'de vefat etmiştir.

Özdemir Asaf kelimelerle oynayan,onları yarıştıran,en güzel şekilde sıraya sokan ve bir kelimesiyle bile söylemek istediklerini söyleyen şair.

"Sanki asılacakmışım...Ölecekmişim...Son sözünü söyle demişler gibicesine."(Özdemir Asaf) diyerek yalnızlık,mutsuzluk,sevgi ve ölümü hat safhada yaşayan şair.

Tekrarlana tekrarlana anlamını yitirenler vardır.Özdemir Asaf duygularımızı her şiirinde yeniden canlandıran,şiirleri özelliğinden,güzelliğinden,önem kaybetmeden hatta tekrarlandıkça daha derine daha yüreğe işleten şair.

Asaf bulunduğu dönemi,akımları şiirlerinde yansıtmamayı tercih etmiştir.Bulunduğu dönemden şiirlerini sıyırarak “Sen” ile dünyaya hitap eden şair.

Kendisi Behçet Necatigil için "Aynı hamurdandık,şiir duyuyor,şiir bakıyor,şiir arıyor,şiir görüyorduk."Bu yüzdendir ki bu dünyadan göçüp giderken sevenlerini mısrasız bırakmamış,son anlarında bile şiirini yaşatmıştır ve son mısralarını bir röntgen kağıdına yazmıştır.

Özdemir Asaf zirveyi görüp yavaş yavaş düşmemiş,şiirleriyle çağ atlamıştır.O,zamanın akımlarının dışında çağdaş bir Türk şairiydi.

Dokuza Kadar On
Önce hepsini yazdım,sonra hepsini çizdim.
Yazıp çizdiklerimden çıktı kara bir resim.
Baktım,orada,bir-bir duruyor sevdiklerim.

Bakıyorlar ardından,yazıp çizdiklerimin,
O,yazarken ya da çizerken bilmediğim...
Bilmeden yazdıklarım,bilmeden çizdiklerim.

Beni çizdi sonunda,yazıp da çizdiklerim.
Bana gülüyor şimdi,yitip-yitirdiklerim...
Çizilmemiş olanlar,yazmayıp bildiklerim.

Ah "bilip ettiklerim,bilmeyip ettiklerim."

Allah'ın selamı ve bereketi üzerinizde olsun…

                                                                             DAMLA BAŞOĞLU

Facebook'ta paylaş Google+'da paylaş