Şiirin dili var mıdır?Yazarların dili,yüreği şiirle
bütünleşmez mi?Bizden çok onlar konuşur aslında. Kalbimiz yazdıklarımızla
artar. Bazen gözümüzden süzülen iki damla yaş, hasretimiz, acımız. Bazen de
evin içinde attığımız sevinç çığlıkları, mutluluğumuz olurlar. Söylemek isteyip
söyleyemediklerimizdir.
Okurken, canlı
varlıklardır şiirler. Hayatta ki yaşanmışlıklardır. Birisi gelip iğneyle
içinize işler o yaşanmışlıkları. Şiir okurken ağladığınız oldu mu? Ben ağlarım,
en çok da naatlarda, annelerimize yazılmışlarda ağlarım. Çünkü hissederim.
Okumak için okuyanlar bilmez, anlamak ve o kıtalara dokunmak isteyenler bilir.
Onu kalıplaşmış kitaplarından çıkarmak isteyenler.
"Şiir,yalnızlığın
dostudur" der Cervantes. Yalnızken daha çok yakınlaşır insan, kelimelerin
çıkardığı ahenge. Etraf sessizken daha iyi duyar mısraların aralarını. Kimse
yokken daha iyi görür, harf harf dizeleri. Tek başına daha iyi içine çeker
kokusunu. Şiir, insanın görünmez yüzüdür. (St. John Perse). Gördüklerimiz ve
göremediklerimizdir.
Şiir, öylesine ayrı
öylesine apayrı bir dildir ki başka herhangi bir dille çevrilemez. Hatta
yazılmış olduğu kendi diline bile. (Jean Cocteau)
Allah’ın selamı ve
bereketi üzerinizde olsun.
DAMLA BAŞOĞLU
Harika...
YanıtlaSil